Historische achtergrond

In de 17e eeuw, tijdens de Gouden Eeuw van Nederland, werd de haringvisserij een belangrijk aspect van de economie van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De Nederlandse vissers ontwikkelden innovatieve technieken, zoals de “haringbuis” en de “haringkotter,” en de haringhandel bereikte een hoogtepunt. De haringmarkt in de stad Amsterdam was een van de grootste ter wereld, en de haring was een van de belangrijkste exportproducten van Nederland. De beroemde “Haringvloer” in Amsterdam werd het centrum van de haringhandel. De haring werd daar verhandeld en over de markten verspreid. In Nederland werd de haring vaak als zodanig geconsumeerd: rauw, met ui en soms azijn, wat nog steeds een populaire manier is om de vis te eten.

Traditionele Bereiding van Maatjes (Haring)

Benodigdheden:

• 4 verse maatjesharingen

• 1 kleine ui (optioneel)

• 1 schijfje zuur (optioneel)

Bereiding:

1. Haring schoonmaken (optioneel): In Nederland worden maatjes vaak direct gegeten zoals ze zijn, zonder extra voorbereiding. De vis is al schoongemaakt en klaar om gegeten te worden. Als je de vis zelf schoonmaakt, kun je de ingewanden verwijderen, maar meestal is dit al gedaan voor verkoop.

2. Haring eten: Je kunt de haring op de traditionele manier eten door de vis bij de staart vast te houden en een hap van de vis te nemen. Dit wordt meestal gedaan met een beetje ui en zuur aan de zijkant. Sommige mensen prefereren om het brood erbij te eten.

3. Met ui en zuur: Als je meer smaak wilt, kun je de maatjesharing serveren met fijn gesneden ui en zuur (augurken of zuurkomkommer). Dit voegt een frisse en pittige smaak toe die de olieachtige textuur van de haring goed aanvult.

Claire. Delmarche

Claire Delmarche est née à Jette, a grandi à Forest et vit aujourd’hui à Saint-Josse.
Bruxelles, elle la traverse en tram, en vélo ou à pied, carnet en main et casque sur les oreilles. Formée à l’IHECS, passée par quelques rédactions « où on met plus de temps à remplir un tableau Excel qu’à écrire un article », elle a vite compris qu’elle serait plus libre en dehors des circuits classiques.

Claire aime les histoires à hauteur d’humain. Celles qu’on ne voit pas dans les grands JT. Elle écrit sur la vie des quartiers, les luttes sociales, les brasseries de quartier qui ferment, les collectifs citoyens qui s’organisent, les contradictions bruxelloises qu’on adore détester.

Bilingue (et brusseleir par adoption), elle jongle entre les langues comme entre les tramways de la STIB. Elle refuse la neutralité molle et préfère le regard juste, nuancé, sincère, même s’il dérange.

Membre fondatrice de informations.brussels, elle y signe des papiers bruts, tendres ou caustiques — mais toujours vrais.
Sa devise : « Écouter avant d’écrire. Et toujours relire à voix haute. »